Blogoscars S03- Τα αντιμπλογκόσκαρς

Όπως ξεκινάμε κάθε χρονιά: "Warning:Τhis is a diary of hate! Σκόπευα στην τελευταία μου ανάρτηση για τα blogoscars να δώσω μιά μικρή δικαιολόγηση για όσους ηθοποιούς, σκηνοθέτες, ταινίες άφησα απ'έξω. Επειδή,όμως, η όλη διαδικασία βασίζεται στο fun & fan factor, σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να..."κράξω" με μιά λίστα.Χωρίς,λοιπόν,να θέλω να προσβάλλω τις επιλογές των υπολοίπων στις δικές τους λίστες και χωρίς, απαραίτητα, να σημαίνει οτί οι ίδιοι καλλιτέχνες του χρόνου δε θα είναι διακριθέντες, σας παρουσιάζω τα αντι-blogoscars μου..."

Χωρίς αξιολογική σειρά:

Compliance

Eντάξει, δεν είναι ακριβώς το οτί έχω αμφιβολία πως ο μέσος Έλληνας μπορεί να είναι εξίσου ηλίθιος με τον μέσο Αμερικάνο, αλλά όχι και #tsimpouki ρε σκηνοθέτα. Το παράκανες...

Amy Adams

Ξεκίνησε ώς ένας υπέροχος μίμος της Nicole Kidman και συνέχισε ώς το πιό ξινό, κλαμμένο νι-μού που έχουμε δεί στη μεγάλη οθόνη. Η προσωποποίηση του κοριτσιού που θα σου κόψει το γήπεδο και τις ταινίες, γιατί της είπε η μάνα της οτί σου τρώει ώρες από τη δουλειά. Το είδωλο της γυναίκας που θα σκίσει το προφυλακτικό για να την γκαστρώσεις. Το κορίτσι που μετά από ώρες φλέρτ, θα σου ρίξει χυλόπιτα. Ναί, μου θυμίζει πρώην μου. Καριόλα...

The Imposter

Docu-drama ή mockumentary, λίγο με απασχόλησε. Όταν συνειδητοποιείς πόσο ηλίθιο είναι το όλο premise και κυρίως όταν βλέπεις οτί στο κελί ενός παθολογικού ψεύτη υπάρχει το προσωπικό του τηλέφωνο (!) σου έρχεται να βάλεις την καραμπίνα στο στόμα...

RZA

Aπορώ ποιός κερατάς του έδωσε την ευκαιρία για κινηματογραφική καριέρα. (Quentin εσύ;) Προστίθεται στη μακρά λίστα ανθρώπων όπως ο Mos Def, ο Ποπάυ, ο Bob Dylan και ο Γιάννης Αγγελάκας, που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για τί πράγμα μιλάνε...

2 Days In New York

Θέλει μία μαεστρία θαρρώ το να μην μπορείς να εκμεταλλευτείς την πιό κινηματογραφική πόλη του πλανήτη. Aποτυχημένη Woody Αllen Wannabe εδώ η Delpy, μας στοίχειωσε και με την πιό random και weird Vincent Galo Appearence ever...

The Bourne Legacy

Μετά από ένα breathtaking πρώτο εικοσάλεπτο, όπου λές "ναι ρε, αυτό είναι", σύντομα παίρνει την κάτω βόλτα. Πρέπει να έχεις κάνει, τουλάχιστον, διδακτορική διατριβή επάνω στο θέμα Bourne για να μπορέσεις να ακολουθήσεις την ταινία, ενώ η ενοχή, πιθανώς ,του σκηνοθέτη για το οτί έπρεπε να γυρίσει καθαρόαιμη περιπέτεια, τον οδήγησε στο δρόμο του πολιτικού θρίλερ.Μη φανταστείς, όμως, επιπέδου Σιντευ Πόλακ,π ιό πολύ προς το λεκτικής αφασίας "Syriana" κινήθηκε. Kακογυρισμένες σκηνές δράσης (ειδικά η σκηνή με τη μηχανή ήταν εφιαλτική), καμία χημεία, ή μάλλον βεβιασμένη, μεταξύ Ρενέρ - Βάις, ανεκμετάλλευτη η δυναμική των πρώτων λεπτών που βγάζει ο Ρενέρ. Ξέκάθαρα, η χειρότερη της τετραλογίας...



 Sigourney Weaver

 Άν μισώ κάτι στην τέχνη και τη ζωή, δεν είναι άλλο από την ακατάσχετη μοιρολατρία και συμπαντική νομοτέλεια τύπου "άν δε σώσουμε την τσίρ-λίντερ, θα ψοφολογήσουμε όλοι από διάρροια". Σταυροφόρος της μίρλας για φέτος η Sigourney, που εκτός όλων (Cabin.., Red Lights) των άλλων, έκανε και την απόλυτη αρπαχτάρα στην ταινία με ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (Cold Light Of Day)


  David Cronenberg

Γέλασαν και τα τακάκια της λιμουζίνας! Μα σενάριο μέσα σε 6 μέρες βρε David; Για να μην κανιβαλίσω το glitter αγόρι, τo αντιblogoscar το λούζεται ολόκληρο ο Cronenberg, γιατί τέτοιο βερμπαλισμό είχα να δώ από την εποχή που διάβαζα Παπανούτσο για την έκθεση των Πανελληνίων...


 Taylor Kitsch

Σύνδρομο Άνθιμου Ανανιάδη,αφού ξεκάθαρα προσπαθεί να κάνει πιό μπάσα τη φωνή του για να το παίξει γκόμενος,Και στις τρείς ταινίες που πρωταγωνίστησε φέτος, ήταν ότι χειρότερο...

 Young Adult

Υποθέτω χρειάζεται μία κάποια μαεστρία για να γράψεις ένα σενάριο οπού, τελικά, κανείς από τους χαρακτήρες σου δεν είναι συμπαθής. Και όχι, δεν είμαι 12 για να απαιτώ η ταινία να έχει κλασσικό μηνυματάκι-κονσέρβα ή φινάλε-κάθαρσης και αυτοβελτίωσης, αλλά ένα "Carnal Knowledge" για γυναίκες, δε νομίζω οτί το χρειαζόταν κανείς.Toυλάχιστον, "σκόραρε" ο Patton...


Nicholas Cage

Με πόνο ψυχής, φθάνω στο συμπέρασμα οτί ο μόνος λόγος που αξίζει, πλέον, να δεί κανείς ταινία του Cage, είναι για να ξεπατικώσει καμία ιδέα για αποκριάτικες περούκες..

 Extremely Loud And Incredibly Close

Χωρίς λόγια,αλλά με μικρότερο βαθμό...


 The Intouchables

Κακόγουστη dramedy, που τάχα μου εξερευνεί, μεταξύ άλλων, την πολιτική του Σαρκοζί και τις ταξικές διαφορές Γαλλικού Βορρά-Νότου (γελάει ο κόσμος). Βαθιά εμπορευματοποιημένο σινεμά, slapstick αστειάκια, ξυσουδιάρικο χιουμοράκι."Ξύνει" μονάχα τη ρηχή επιφάνεια.Για το γεγονός οτί ο βοηθός/νοσοκόμος της πραγματικής ιστορίας ήταν Άραβας, ας μη μιλήσω κάν...



 Chloë Grace Moretz

Το ενδομήτριο σου έγινε αναπαραγωγικό ,το εμπεδώσαμε. Τα χείλια σου, τί θέλεις και τα σουφρώνεις σαν να πηγαίνεις να ζευγαρώσεις με άλλους σαργούς;;

 Margaret

Πόσο ταλέντο πήγε χαμένο, τελικά,σε αυτήν την ταινία; Ξεπερνώντας την αγωνιώδη προσπάθεια να θυμήσει δράμα του Todd Field, θα επιμείνω στην τρισάθλια ερμηνεία της Paquin. Και εντάξει, ας αφήσω το "Τί δουλειά έχει η μεγαλοκοπέλα στο γυμνάσιο;" (και ναί, γνωρίζω οτί η ταινία έχει γυριστεί χρόνια πρίν, αλλά αυτό δεν το κάνει, δυστυχώς, λιγότερο awkward ). Αυτές οι παύσεις και τα ουρλιαχτά της, ήταν βγαλμένα από τη μεγαλύτερη ονείρωξη της Τζέσυς Παπουτσή και απ'το χειρότερο οveracting σειράς Φώσκολου...


 The Raid - Redemption

Νέο Tarantino και μνημείο βίας with an attitude μας υποσχέθηκαν και τελικά είδαμε ένα καλοστημένο , κατά τα άλλα ,παιχνίδι shoot 'em up , που ο σκηνοθέτης είχε την ευγενή καλοσύνη να τερματίσει για πάρτη μας, πίστα-πίστα. Και για να παραφράσω και το σεβάσμιο γέροντα Roger Ebert, "Ποιός στον πούτσο είναι redeemed στο τέλος της ταινίας;"



The Amazing Spiderman

Eντάξει, εκτιμώ και εγώ ,όσο ο καθένας, και τις μπουτάρες και τις μινάρες και τις μποτάρες της Emma, το μόνο που έλειπε ,όμως , για να παίζει η ταινία σε λούπα στο "Mega Σαββατοκύριακο" ήταν ο Pacey Witter και η Jen Lidney.

 John Cusack

Πραγματική απογοήτευση ο John. Στην προσπάθεια του να απεμπλακεί από τις ανόφελες συγκρίσεις που πολύ λογικά θα γίνονταν με το χαρακτήρα του Sherlock Holmes ή του Frederick Abberline (εξού και οι συχνοί "αφορισμοί" κοινού και κριτικών περί Ντάουνιγκ Τζ. και Ντέπ), νομίζω στο τέλος το παράτησε και αποφάσισε απλώς να μην κάνει τίποτε. Πολλές στιγμές "τσιρίδας", δεν ταιριάζουν στον ηθοποιό.Άς μην μιλήσω κάν για το "Τhe Paperboy"...

και για να μην το πολυκουράζουμε:

Όλες οι υποψήφιες στην Οσκαρική δεκάδα (με εξαίρεση το Amour και το Αrgo)

Aπό τα μηχανήματα CGI που αυτοκτόνησαν στο "Life Of Pi",την καινούργια ταινία του Spike Jonze "Beasts Of The Southern Wild", μέχρι τη βαρετή κουστωδία ηθοποιών από σειρές του ΗΒΟ στο "Lincoln" ή το τηλεταινιακό happy ending στο "Silver Linings Playbook", η συγκεκριμένη 8άδα υπήρξε περισσότερο από ποτέ, προ'ι'όν κινηματογραφικής Σιών..



Special Mention σε 3 ταινίες που, σαφέστατα, δεν αξίζουν να βρίσκονται στα αντι-blogoscars, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν δικαιολόγησαν τον ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από αυτές:


1) Looper

Άν εξαιρέσεις το σατανόπαιδο, η όλη ταινία είχε μία αίσθηση του "Ι've seen this again". Παντελώς ανώδυνη άσκηση κινηματογραφικού ύφους και τίποτε παραπάνω...


2) L' Enfant D'En Haut

Τί ζημιά κάνουν, ακόμη και σήμερα, τα "400 Χτυπήματα" και οι αφοί.Νταρντέν σε όλους τους wannabes; Σαφώς και η καλύτερη ανήλικη ερμηνεία της χρονιάς, ίσως καταλήξει και στη σχετική λίστα, αλλά όχι κάτι παραπάνω από εύκολο μελόδραμα.


3) Skyfall

Καταπληκτική περιπέτεια, ξεκάθαρα, όχι, όμως, και ο καλύτερος Bond της ιστορίας, πρός Θεού. Ούτε κάν ο καλύτερος Bond του D.Craig δεν ήταν (Casino Royale εύκολα για μένα). Έστω κι αν είμαι, κάπως, συναισθηματικά δεμένος με την ταινία, αφού είχα την τύχη να δώ από κοντά - έστω και ένα glimpse από τα γυρίσματα της - στην Τούρκικη αγορά, είναι ,τουλάχιστον, άδικο να βλέπω να κράζουμε τον "Ιππότη" του Νolan και να αποθεώνουμε τον Bond του Μendes, αφού ήταν το ίδιο και το αυτό...