Μετά από απαίτηση...χιλιάδων τηλεθεατών και μίας καινούργιας γνωριμίας που μπορεί να έκανα(μπορεί,όμως,και όχι)σε ένα υπερρεαλιστικό-μεταβατικό επίπεδο,ακουλουθούν τα 3 σενάρια με τα οποία συμμετείχα στο διαγωνισμό της microγραφής 2011,της εταιρίας t-short.
Έν τάχει,θα τη χαρακτήριζα ώς μία κακή εμπειρία.Δεν αμφιβάλλω καθόλου για τις πολύ καλές προθέσεις της εταιρίας,τα θετικά σταματούν,όμως,κάπου εδώ.Η όλη διοργάνωση(και η απονομή)εξέπεμπαν μία γενικότερη ΠΑ.ΣΟ.Κ-ίλα και μία μικρή εσάνς κρατικο-δίαιτας,με ροπή στο εύπεπτο και γρήγορο,παρά το ποιοτικό.Αρκετά φάουλ και στη διοργάνωση,με βραβεύσεις της,όχι και τόσο,νέας γενιάς,αλλά και την εκ των προτέρων,όπως διαπίστωσα,ενημέρωσης των βραβευθέντων(άρα και της επακόλουθης μετάπτωσης των υπολοίπων σε απλούς κλακαδόρους).
Γενικώς,βλέποντας τα φίλμς των νικητών για τις δύο προηγούμενες microγραφές,θα διαπίστωνες πώς έχεις δεί πολύ καλύτερες δουλειές στο ίντερνετ ή σε διαφημιστικά(το ύφος των οποίων αρέσει όπως φάνηκε στους διοργανωτές)και θα περίμενες έναν πιό επαγγελματικό ή καλλιτεχνικό τόνο από την t-short.Αντίθετα,εκεί που εξάντλησαν τον επαγγελματισμό τους ήταν στην επιλογή ανθρώπων(και βραβείων)που επι-βράβευαν τον ημι-επαγγελματία ή επαγγελματία.Ο ερασιτέχνης έμεινε,κακώς,στο περιθώριο(χαρακτηριστική η αμηχανία κάποιων νικητών: "Τί,εγώ πρέπει τώρα να το γυρίσω ταινία;").Δύσκολα θα συμμετείχα ξανά,δύσκολα θα έγγραφα σενάριο στις νόρμες που άρεσαν.Σίγουρα,πάντως,πήρα το μάθημα μου,και αν συμμετάσχω ξανά,δεν πρόκειται να παρευρεθώ στην απονομή...
1η ΣΚΗΝΗ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΣΑΛΟΝΙ ΟΡΟΦΟΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ-ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΩΡΑ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ο χώρος μαρτυρά πως ο ιδιοκτήτης του είναι εργένης και δεν έχει ιδιαίτερους οικογενειακούς ή κοινωνικούς δεσμούς.Δεν υπάρχει καμία φωτογραφία.Μοιάζει με το σπίτι ενός νεόπλουτου,με μεταμοντέρνες πινελιές,ενώ το περιβάλλον,γενικότερα,αποπνέει ένα βιομηχανικό και αποστειρωμένο στύλ.Στο μέσο του σαλονιού,βρίσκουμε τον ιδιοκτήτη να κάθεται στο πιάνο και να προσπαθεί να παίξει το κονσέρτο για πιάνο Νο.3 του Ραχμάνινοφ.Ο ιδιοκτήτης είναι βιρτουόζος του πιάνο και θα τον χαρακτηρίζαμε ώς τον τέλειο εργένη.Γύρω στα 30,μελαχροινός,με γυμνασμένο σώμα,ντυμένος άψογα με υφασμάτινο παντελόνι μαύρο,καλογυαλισμένα μαύρα παπούτσια,γκρίζο λινό πουκάμισο.Πάνω στο πιάνο,βρίσκεται ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.Ο νεαρός άνδρας μοιάζει να διακατέχεται από κάποιο είδος μεταφυσικής αγωνίας.Τα χαρακτηριστικά του σπάνε,όλο και περισσότερο,ώς αποτέλεσμα της αγωνίας του.Είναι ιδρωμένος.Επιχειρεί 3 φορές να παίξει τις πρώτες νότες του κονσέρτο,αλλά πάντα κάνει λάθος.Κάθε αποτυχία του φέρνει και μεγαλύτερο εκνευρισμό,ενώ μοιάζει να δυσκολεύεται μέχρι και να αναπνεύσει,ώσπου την τρίτη φορά που αποτυγχάνει,τσαντισμένος πετάει το ποτήρι με το κόκκινο κρασί στο πάτωμα.
Εκείνη τη στιγμή,χτυπά το κουδούνι.Ο εργένης σηκώνεται από το πιάνο.Ο τρόπος που κατευθύνεται στην πόρτα,μοιάζει με συμπεριφορά ναρκομανή που θα πάρει,επιτέλους,τη δόση του.Στην πόρτα,ξεπροβάλλει μία πανέμορφη ξανθιά γυναίκα με πράσινα μάτια,γύρω στα 25,φορώντας ένα σέξι,αλλά όχι χυδαίο,μαύρο φόρεμα,κόκκινες,ψηλοτάκουνες γόβες και κρατώντας ένα μικρό κόκκινο τσαντάκι.Τα χείλη της είναι βαμμένα σε ένα βαθύ κόκκινο και δε φορά καθόλου κοσμήματα.Από το χαμόγελο της γυναίκας,φαίνεται οτί οι δυό τους γνωρίζονται.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Καλησπέρα.Μπορώ να περάσω;(με σπαστά ελληνικά)
ΕΡΓΕΝΗΣ: Πήγαινε στο δωμάτιο και έρχομαι σε λίγο...
Η νεαρή γυναίκα,δίνοντας ένα βιαστικό φιλί στο μάγουλο του εργένη,απομακρύνεται από την εξώπορτα και κατευθύνεται πρός το υπνοδωμάτιο,ενώ ο εργένης σκύβει και μαζεύει βιαστικά τα πιό μεγάλα κομμάτια από το σπασμένο ποτήρι.Δείχνει μια αναποφασιστικότητα,αλλά και μία αγωνία προσμονής για ότι πρόκειται να επακολουθήσει.Στο τέλος,απομακρύνεται από τη σκηνή,κατευθυνόμενος και αυτός στο δωμάτιο που τον περιμένει,ήδη,η ξανθιά γυναίκα..
ΣΚΗΝΗ 2-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ
Η κρεβατοκάμαρα περιέχει ένα μεγάλο,υπέρδιπλο κρεβάτι,στρωμένο με λευκά μεταξένια σεντόνια,και ένα κομοδίνο στη δεξιά μεριά.Οι 2 παράλληλοι τοίχοι(όχι αυτοί που βρίσκονται κοντά στο «κεφάλι» και τα «πόδια» του κρεβατιού)είναι καλυμμένοι ολόκληροι με καθρέφτες.
Καθώς ο εργένης μπαίνει στο υπνοδωμάτιο,βλέπουμε τη γυναίκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι.Έχει βγάλει το φόρεμα,φορά ακόμη,όμως,τα μαύρα δαντελωτά εσώρουχα και τις γόβες της.Στο χώρο ακούγεται jazz μουσική και επικρατεί ένα νοσταλγικό ημίφως.Ο εργένης γδύνεται και ξαπλώνει στο κρεβάτι.Ξεκινά να φιλάει τη γυναίκα με πάθος και κάπως άγαρμπα.Η ένταση του είναι μεγάλη στην αρχή.Οι δυό τους κάνουν έρωτα.Ο εργένης μοιάζει να ενδιαφέρεται μονάχα για τη δική του ικανοποίηση,χωρίς αυτό να σημαίνει οτί και η γυναίκα δεν απολαμβάνει τη διαδικασία.Ο ήρωας κοιτά επίμονα τον εαυτό του στους καθρέφτες,λές και μονάχα αυτό μπορεί να τον φέρει σε οργασμό.Βάζει στο στόμα του το στήθος της γυναίκας,σαν να εξαρτάται από αυτό η ίδια του η ύπαρξη.Λές και οι σκέψεις που τον εμπόδιζαν να παίξει τέλεια εκείνο το κονσέρτο,διαλύονται κάθε φορά που η γλώσσα του έρχεται σε επαφή με τις ρώγες της κοπέλας.Η κοπέλα τον χα’ι’δεύει στοργικά στο κεφάλι με μία κίνηση,που θυμίζει μητέρα η οποία θηλάζει το νεογνό της.Όσο πλησιάζουν στην κορύφωση,τα χαρακτηριστικά του άνδρα μαλακώνουν,μέχρι που φτάνει σε ένα σημείο απόλυτης έλλειψης συναισθήματος και έκφρασης στο πρόσωπο του.
Σε λίγο έρχονται ταυτόγχρονα σε οργασμό.Η γυναίκα πάει να τον αγκαλιάσει,ο εργένης,όμως,σηκώνεται,με ένα σάλτο, όρθιος για να την αποφύγει.Βγάζει από το παντελόνι του 300 ευρώ και τα αφήνει στο κομοδίνο.Κατευθύνεται πρός το μπάνιο,που βρίσκεται δίπλα από το υπνοδωμάτιο.Η γυναίκα τον σταματά.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Περίμενε.Δε θέλω χρήματα αυτή τη φορά.
Ο άνδρας κοντοστέκεται και της απαντά,χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει...
ΕΡΓΕΝΗΣ: Κάνε ότι νομίζεις(μετά από ένα δευτερόλεπτο σιωπής και δισταγμού)Να πείς στο γραφείο οτί δε θα σε χρειαστώ ξανά.Με συγχωρείς,αλλά έχω πολύ δουλειά..
Ο άνδρας κατευθύνεται πρός το μπάνιο και η γυναίκα,εμφανώς πληγωμένη,αρχίζει να ντύνεται βιαστικά.
FADE OUT
ΣΚΗΝΗ 3η –ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΣΑΛΟΝΙ ΟΡΟΦΟΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ
Ο νεαρός άνδρας,με μία πετσέτα τυλιγμένη γύρω από τη μέση του,ελαφρά μουσκεμένος κάθεται ξανά στο πιάνο.Μοιάζει απόλυτα διαυγής.Η αναστάτωση της πρώτης σκηνής έχει εξανεμιστεί.Επιχειρεί να παίξει,ξανά,το κονσέρτο για πιάνο Νο.3 του Ραχμάνινοφ.Και αυτή τη φορά,μοιάζει να εκτελεί το έργο πιό τέλεια από ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου