Λέγε με Τριστάνο.Πίστεψε με,θα ήθελες πολύ να βρισκόσουν εδώ μαζί μου,την ώρα που ο ήλιος κρύβεται πίσω από τους φοίνικες του εξοχικού μου σπιτιού στη Μύκονο.Αυτή τη στιγμή βγαίνω στον κήπο κρατώντας τη δροσιστική μαργαρίτα που μόλις ετοίμασα.Πενήντα μέτρα μόνο με χωρίζουν από την Ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα μου.Πενήντα μέτρα «στολισμένα» από τα νεαποκτηθέντα «διαμαντάκια» μου.Εκ δεξιών,το τοπίο πλημμυρίζει από τις εγχώριες κατακτήσεις μου,που φορούν μονάχα τα μικροσκοπικά στριγκάκια τους : Έλλη Κοκκίνου,Νίκη Κάρτσωνα,Πέκγυ Ζήνα,Σοφία Βογιατζάκη (αμάν...συγγνώμη,αλλά έπαθα μια μικρή ηλίαση).Εξ ευωνύμων,και φορώντας μονάχα το άρωμά τους,θα εντόπιζες το «ξένο συνάλλαγμα» : Νικόλ Κίντμαν,Ναόμι Γουότς,Μόνικα Μπελούτσι,Αντζελίνα Τζολί.Όλες τους με κοιτάζουν εκστασιασμένες καθώς με αργές κινήσεις βγάζω το μπουρνούζι μου και μπαίνω στην πισίνα.Σύντομα,θα ακολουθήσουν και εκείνες για να προκαλέσουν στο μαγιό μου το φαινόμενο «αντίσκηνο σε κάμπινγκ» και να με προσκαλέσουν σε διονυσιακές απολάυσεις ως το πρωί,με στόχο λίγο από το DNA μου...
Συγχωρέστε με,μα η παρόρμηση το να γράψω ακόμα μια ιστορία σεξ και χλιδής φαινόταν,στιγμιαία τουλάχιστον,ιδιαιτέρως ελκυστική για ένα blog.Συγχωρέστε με και πάλι και άς ελπίσουμε πως δε θα επαναλάβω παρόμοιο ατόπημα στη συνέχεια.Φαίνεται μάλλον πως πήρα πολύ σοβαρά τις «πατρικές» συμβουλές του Μάρλον Μπράντο προς το «γιό» του Τζέημς Κάαν στο «Νονό» : «Ποτέ να μην αφήνεις τους άλλους να γνωρίζουν αυτό ακριβώς που έχεις στο μυαλό σου».
Ένα από τα τελευταία «προπύργια»,όπου νομίζω πως μπορώ ακόμη να εκφραστώ ελεύθερα,όπως και η πλειοψηφία των σύγχρονων ανδρών άλλωστε,είναι οι κολλητοί μου.Σε μια από τις τελευταίες τιτανιώδεις,και συχνά χωρίς νόημα,συναντήσεις της μπακουροπαρέας,λίγο πριν ξεχυθούμε όλοι μας σαν πάνθηρες στα ελληνικά νησιά σε αναζήτηση της άφθονης λείας από τους Βόρειους λαούς,προσπαθήσαμε να καθορίσουμε,και ευτυχώς όχι μάταια αυτή τη φορά,το πρότυπο του τέλειου άνδρα.Για την αναζήτηση της τέλειας γυναίκας, βέβαια,ούτε συζήτηση,αφού μάλλον,θα καταλήγαμε σε λύση του τύπου «Ελένης Λουκά» : Μορφωμένη,κατάλληλη για μητέρα των παιδιών μας και αρκετά....σαβούρα ώστε να μην κινδυνέυουμε να μας τη φάει άλλος.
Το «αργυρό μετάλλιο» στον άτυπο,μα άκρως απαιτητικό,διαγωνισμό μας κατέκτησε επάξια ο Αλ Μπάντυ,ο πρωταγωνιστής της τηλεοπτικής σειράς «Παντρεμένοι με παιδιά».Ένας ταλαιπωρημένος,όσο και ο Οδυσσέας αντι-ήρωας. ένας ολιγαρκής μικροαστός που είδε τα όνειρά του να γίνονται από νωρίς βορά της αδηφάγου οικογένειάς του.Η κοιλίτσα του και η καράφλα,παράσημα του πολέμου με το χρόνο και τη γυναίκα του,ο φούρνος του σπιτιού του που είναι πάντα άδειος και ο,μονίμως χαλασμένος,κινητήρας της πανάρχαιάς Dodge του,δε φθάνουν για να πτοήσουν τον Άλ.Οι ώρες που ξεκλέβει στο στριπτιτζάδικο της γειτονιάς του πίνοντας μπύρα,η τεράστια συλλογή του από πορνοπεριοδικά και η Ιώβια υπομονή του αρκούν για να τον χρίσουν βασιλιά στο μικρόκοσμό του,και ειδικά στην τουαλέτα του,αλλά και δέυτερο στον αένανο αγώνα των ανδρών για επιβίωση και αναγνώριση.
Η πρωτιά,όμως,ανήκει δικαιωματικά αλλού. «Τέρας στην υποκριτική του,μεγαλειώδης ως άνθρωπος»,όπως τόνισε γι’αυτόν κάποτε ο Ηλίας Καζάν.Φυσικά,δεν αναφέρομαι σε άλλον,από τον άνθρωπο που χρησιμοποίησα ως άλλοθι για το εναρκτήριο παραλλήρημα μου. τον Μάρλον Μπράντο.
Άν,όπως λένε,ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες,τότε πίσω από τις λεπτομέρειες της ζωής του Μπράντο,κρύβονταν,με μαθηματική ακρίβεια,σύσσωμες οι ανίερες ορδές της κόλασης.
Αυτό,ακριβώς,είναι και το στοιχείο που κάνει τον Μπράντο «μεγάλο».Έζησε την ακμή του,αλλά και την παρακμή του με την ίδια αξιοπρέπεια και φαίνεται πως το παιχνίδι με την ιστορία,τελικά,θα λήξει υπέρ του.
Κερδίζοντας,όμως,δύο Όσκαρ,για το «Λιμάνι της Αγωνίας» και για τον περιβόητο «Νονό»,και φθάνοντας την ηθοποιία εκεί που κανείς μέχρι τώρα δεν την έχει φθάσει,μοιάζει σαν να διέπραξε «ύβρι».κλέβοντας λίγη από τη μαγεία του Θεού.
Όπως,ακριβώς,και ο σπουδαίος μαθηματικός και οικονομολόγος Τζον Νας «πλήρωσε» την ιδιοφυία του με ισότιμη δόση παράνοιας,έτσι και ο Μάρλον Μπράντο φαίνεται πως «πλήρωσε» την υποκριτική του δυνατότητα και την επιτυχία του στις γυναίκες,πεθαίνοντας ανάπηρος σε ένα μικροσκοπικό γκαράζ και έχοντας «χάσει» δύο από τα παιδιά του.(Ο γιός του βρίσκεται ακόμα στη φυλακή για το φόνο του γκόμενου της αδερφής του,η οποία,κατόπιν αυτοκτόνησε)
Το μοναδικό «λάθος» του Μπράντο ήταν πως προσπάθησε να ξεπεράσει τους φραγμούς που θέτει ένας από τους σημαντικότερους νόμους της θερμοδυναμικής. Ο νόμος της εντροπίας.Η εντροπία προστάζει πως όταν χρησιμοποιείς ενέργεια για να παράγεις έργο,ποτέ δε θα καταφέρεις να μετατρέψεις όλο το ποσό της ενέργειας που διαθέτεις σε κάτι χειροπιαστό,αλλά ένα μέρος της,είναι καταδικασμένο να χαθεί ανεκμετάλλευτο υπό μορφή θερμότητας.Η θερμότητα αποτελεί,λοιπόν,το τίμημα που πρέπει να αποδωθεί στη Μητέρα Φύση,ώστε εκείνη,με τη σειρά της,να επιτρέψει τη δημιουργία οφέλιμου έργου.Μάλιστα,όσο περισσότερη σπατάλη ενέργειας γίνεται,τόσο η εντροπία μεγαλώνει,δηλαδή προοδευτικά,τόσο λιγότερη ικανότητα θα υπάρχει για την παραγωγή έργου με το ίδιο ποσό ενέργειας.
Καταλαβαίνω πως η έννοια της εντροπίας φαίνεται δυσνόητη,μα πιστέυω πως βρίσκει εφαρμογές και στην ανθρώπινη συμπεριφορά,και ειδικά των ανδρών,και για αυτό το λόγο παραθέτω τα ακόλουθα παραδείγματα :
Παράδειγμα Νο 1 : Υπό κανονικές συνθήκες,την ώρα που γράφω αυτό το σημείωμα,θα έπρεπε να έχω ξεσκιστεί για να «βγάλω» την υπέρογκη ύλη της Χειρουργικής.Το γεγονός λοιπόν,πως η Χειρουργική θα προστεθεί στη λίστα των «δε βαριέσαι ρε αδερφέ,θα το δώσω το Σεπτέμβρη» μαθημάτων αποτελεί το τίμημα που πρέπει να πληρώσω,προκειμένου να έχω την ευκαιρία και,δυστυχώς,όχι τη βεβαιότητα,να διαβαστώ απο κάποιους εκει έξω και να γίνω ο νέος...Καπουτζίδης(Παναγία μου μακριά απο μας η αταλοντοσύνη και το αλλόφυλλο χιούμορ του)
Παράδειγμα Νο 2 : Ο σύγχρονος άνδρας είναι,σίγουρα,άκρως απαιτητικός.Θέλει να οδηγά το γρηγορότερο αυτοκίνητο,να έχει την αποδοτικότερη οικονομικά και λιγότερο κοπιαστική δουλειά και φυσικά να πηδάει την πιό κλασσάτη γκόμενα.Εκεί,όμως,που οι επιθυμίες του μετριάζονται είναι στο φαγητό.Από ένα χρυσοπληρωμένο γέυμα τύπου «φιλέτο γκραν...κινιόλ» σε εστιατόριο της παραλιακής,είναι βέβαιο,εκτός και αν σκοπός του είναι να εντυπωσιάσει την πρώην του που πάντα τον θεωρούσε σπαγγοραμένο,πως θα προτιμήσει την πατροπαράδοτη «πίτα με γύρο απ’όλα».Είναι μεγάλο πλήγμα,όμως,το να ξέρει πως ένα μεγάλο ποσοστό από τους πολύτιμους υδατάνθρακες,τις πρωτεϊνες και φυσικά το μπόλικο λίπος θα χαθεί για πάντα στα σκοτεινά μονοπάτια του παχέος εντέρου.Έτσι,δε θα χρησιμεύσει ποτέ ενεργειακά σε μια από τις καθημερινές και απαραίτητες δραστηριότητές του . άνοιγμα δακτύλων και μεγαλοπρεπέστατη μούτζα στο διπλανό οδηγό,κατανάλωση φαιάς ουσίας για το πώς θα «φάει» τη θέση του διευθυντή,προσεκτική επιλογή του μπουζουκιού που θα του φάει το μισθό το επόμενο Σάββατο.Και η λίστα δεν έχει τελειωμό!
Όπως προκύπτει εύλογα από τα παραπάνω παραδείγματα,ο σύγχρονος άντρας,όσο πολύ και αν προσπαθεί καθημερινά,δε θα μπορέσει ποτέ να είναι πλήρως ικανοποιημένος στο σύνολο των τομέων της ζωής του και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που θα πρέπει να δείξει τη μαγκιά του.Μάγκας είναι εκείνος που ξέρει να κάνει τις επιλογές του και κυρίως ξέρει να κάνει θυσίες και να προσαρμόζεται.Ποιός δεν εκτιμάει τον πατέρα που έχει,ίσως ,χρόνια ολόκληρα να βγει το καθιερωμένο Σαββατόβραδο για να μεγαλώσει τα παιδιά του;Μήπως κάναμε μαλακία τελικά και δώσαμε πρωτιά στον Μπράντο και όχι στον πατέρα μας;Τέλος πάντων...
Παντως,αν θα έπρεπε να αφιερώσω κάπου τη συγκεκριμένη ανάρτηση,θα το έκανα,χωρίς δεύτερη σκέψη,για τον άνδρα εκείνο που,προκειμένου να ζευγαρώσει,είναι διατεθειμένος να μάθει περισσότερα για τα «μπάζα» ακόμα και από τον εργάτη που καταστρέφει τοίχους με τη σιδηρόμπαλα.Η επιλογή του αυτή θα ήταν απόλυτα πιό έντιμη και υγιής από το να αρκείται σε «ονειρώξεις» με διάσημες ηθοποιούς και μοντέλα (κάτι μου θυμίζει αυτό),χωρίς βέβαια,αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει να πάψει να ονειρεύεται.Αυτό άλλωστε,είναι και το κεντρικό νόημα της εντροπίας. Δε σου απαγορέυει να έχεις επιθυμίες,απλά σου υπενθυμίζει πως όσα περισσότερα όνειρα διατηρείς,τόσο λιγότερα στο τέλος θα γίνουν πραγματικότητα.
Τελικά,για έναν άνδρα που θέλει να ξεπεράσει τη μετριότητα,έχει,πάνω απ’όλα,σημασία να καταφέρει να συντηρήσει το μύθο του και να εξασφαλίσει,κατ’αυτόν τον τρόπο,την υστεροφημία του.Πολλοί έχουν χαρακτηριστεί ως επιτυχημένοι στην πορεία των χρόνων,μα ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι,που έχουν χαθεί από το προσκήνιο,τόσο γρήγορα όσο γρήγορα είναι τα σπερματοζωάρια κατά την αναζήτηση ωαρίου ή όσο ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης κατά την αναζήτηση κενού τέρματος.Όπως,έυστοχα,είχε αναφέρει ο Αντώνης Πανούτσος για την πορεία του Ρονάλντο στο πρωτελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου « Όταν από το μηδέν φθάσεις κάπου ψηλά θεωρείσαι επιτυχημένος.Όταν πέσεις πάλι στο μηδέν και με προσπάθεια και αποφασιστικότητα «γατζωθείς» ακόμη ψηλότερα,λέγεσαι ήρωας».Προκειμένου να γίνεις ήρωας,όμως,χρειάζεται να στρώσεις κώλο και να φτύσεις αίμα,γιατί όπως μας υπενθυμίζει ο Ντέιβιντ Κεπ (σεναριογράφος της πρώτης ταινίας Spiderman) : «Με τη μεγάλη δύναμη έρχεται και η μεγάλη ευθύνη».Έχετε αναρωτηθεί άραγε γιατί το να γίνεις «ήρωας» γίνεται όλο και πιό δύσκολο;Γιατί ,απλούστατα...η εντροπία συνεχίζει να μεγαλώνει!
